Η σημειολογία μιας κουτουλιάς και ένα βρεφικό παιχνίδι

Δε μπορώ παρά να θαυμάσω την απλότητα που παρουσιάζει το ποδόσφαιρο σε σχέση με τους κανόνες συμπεριφοράς που όλοι ακολουθούμε καθημερινά. Πόσες φορές δεν έχω σκεφτεί αυτή την καλοζυγισμένη δυνατή και εύστοχη κουτουλιά να την ρίξω στον προιστάμενο ή αυτήν που παίρνει τηλέφωνο απο την τράπεζα για την δόση που καθυστέρησα ή την κυρία με το τεράστιο τζιπ που κατάφερε καλοκαιριάτικα να με κάνει μούσκεμα πατώντας με φόρα στον μόνο νερόλακο σε απόσταση χιλιομέτρων και ενώ φυσικά μιλούσε στο κινητό...... Δεν είναι πολύ καιρός απο τότε που επισκεπτόμενος κάποιους φίλους μυήθηκα στην τέχνη του κούτουληηη... Το συμπαθέστατο και χαμογελαστό μωράκι τους μόλις μάθαινε τα πρώτα του παιχνίδια. Ενώ το κρατούσα στα χέρια απορώντας για το πόσο καλόβολο είναι και τι ωραία που με κοιτά στα μάτια χαμογελώντας, η μαμά είχε τη φαεινή ιδέα να εκστομίσει τη λέξη κλειδί: κούουτουληηη .........χαμογελώντας εξίσου γλυκά ο μπόμπιρας με αρκετή αστάθεια έγειρε το κεφάλι του πίσω ζυγίστηκε και μου κατάφερε ακριβώς στη μύτη μια καλοζυγισμένη κεφαλιά που έκανε τα μεν μάτια μου να δακρύσουν τη δε μύτη μου να πρηστεί για μια δυο μέρες......Το ωραίο είναι οτι όλοι καταχάρηκαν λες και το συμπαθές μούλικο είχε λύσει εξίσωση της σχετικότητας...... Φυσικά όλα αυτά μου τα θύμισε η παγκοσμίως γνωστή πια κουτουλιά του Ζιντάν ....... Και μάλλον για μια ακόμη φορά θα μείνω με τη ζήλια ,οι δυο προαναφερθέντες με αυτές τις κουτουλιές εξέφρασαν ο μεν Ζιντάν την οργή του απέναντι στον υβριστή Ματεράτσι ο δε επίδοξος κεφαλοκρούστης μπόμπιρας τη διάθεση του για παιχνίδι εισπράτοντας αντιστοίχως μια κόκκινη κάρτα (και όχι μήνυση κτλ)ο δε μπόμπιρας μέχρι και επιδοκιμασία !! Και το υπαρξιακό ερώτημα που αγκομαχούσε να βγεί αναδύεται επιτέλους......Εγώ τις κουτουλιές μου πότε θα τις ρίξω ?????